Pozytywne cechy DDA/DDD
18/05/2020
Mały Szymuś
24/05/2020
Blog poświęcony jest głównie syndromom Dorosłych Dzieci Alkoholików i Dorosłych Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych. Do tej pory nie zamieściłem definicji, gdyż uznawałem to za mało istotne. Pojęć tych jest dużo w sieci, napisano wiele książek i kopiowanie podobnych treści jawiło się jako irracjonalny zabieg. Po głębszym zastanowieniu się uznałem, że skoro jest to blog kompleksowy i wszechstronny o tych przypadłościach, to wskazanym jest je umieścić. To właściwe miejsce na zapoznanie się z tymi określeniami. Wszystko możesz znaleźć w jednym miejscu – to oczywista zaleta, której nie dostrzegałem.
Definicja DDA
Syndrom DDA nie jest opisany w żadnej klasyfikacji chorób, jednak obserwacje kliniczne od lat dają podstawy do wyodrębnienia specyfiki tych zaburzeń funkcjonowania, jakkolwiek nie stanowią one jednostki chorobowej.
Zatem nie znajdziemy syndromu DDA na liście chorób w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 sporządzonej przez Światową Organizację Zdrowia (WHO).
W internecie czy w literaturze można znaleźć różne definicje tego syndromu. Proponuję definicję Zofii Sobolewskiej-Mellibrudy, która do mnie najbardziej przemawia. Znajdziemy w niej szerokie rozumienie syndromu DDA:
“Syndrom DDA to zespół problemów i zaburzeń wynikających z destrukcyjnych schematów osobistych, powstałych w dzieciństwie w rodzinie alkoholowej, które utrudniają adekwatny, bezpośredni kontakt z teraźniejszością i powodują psychologiczne zamknięcie się w traumatycznej przeszłości. Przeżywanie i interpretowanie aktualnych wydarzeń i relacji odbywa się przez pryzmat bolesnych doświadczeń z dzieciństwa. Zniekształcenia te nie są przez DDA uświadamiane. Destrukcyjne schematy przyczyniają się do powstawania u pacjenta wielu zaburzeń w kontekście z samym sobą: tworzenia negatywnego lub niespójnego obrazu siebie, atakowanie siebie i ignorowania swoich potrzeb, nadmiernego przeżywania negatywnych uczuć. Powodują też problemy w relacjach z innymi osobami: wrogi i nieufny stosunek do innych, przeżywanie ambiwalentnych emocji i pragnień w kontaktach interpersonalnych, destrukcyjne wzory kontaktowania się z innymi, szczególnie z tymi, z którymi pacjent jest w bliskich związkach”.
